خوشا جانی! که جانانش تو باشی

هــــــــــــــــزار بار بگفتی نکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو کنم کارت
نکو نکـــــــــــــــــــــــــــــردی و از بد بتر کنون کردی
کجا به درگه وصــــــــــــــــــــل تو ره توانم یافت
چو تو مرا به در هجــــــــــر رهنمون کردی
چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه دیدی؟
که ناگه دامـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن از من درکشیدی
چه افتادت که از مــــــــــــــــــــــــن برشکستی؟
چرا یکبارگی از مــــــــــــــــــــــــن رمیدی؟
چه خوش باشــد! که دلدارم تو باشی
ندیم و مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــس و یارم تو باشی
دل پر درد را درمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــان تو سازی
شفای جان بیــــــــــــــــــــــــــــمارم تو باشی
به غم زان شاد می‌گردم که تو غــــــــم خوار من گردی
از آن با درد می‌ســـــــــــــــــــــــــــــازم که تو درمان من باشی

بسا خون جگر، جانـــــــــــــــــــا، که بر خوان غمت خوردم

به بوی آنکه یــــــــــک باری تو هم مهمان من باشی

خوشا چشـــــــــــــــــــــــمی!که رخسار تو بیند

خوشا ملکــــــــی! که سلطانش تو باشی

خوشا آن دل! که دلدارش تو باشی

خوشا جانی! که جانانش تو باشی

.....................................................