نمیدانم خبر داری؟

میدانی ؟

خبرت هست؟

کز صبحگان تا شبانگاه ....

وز شبانگاهان تاسحرگاه...

چشمم در نزدیکها .دردورها

حتی

بیکرانها

از زمین تا کهکشانها

به دنبال تو میگردد

تورا میجوید و

جای پای پر مهرت بر دلم را با اشک

می شوید و با گوشم به نجوا می نشیند

از روی چوماهت .

وز زلف سیاهت

در گوش من داستانها

میسراید....

به دنبال تو میگردد؟

 تو را میجوید.

میدانی ؟

خواب را بر چشم من

بیگانه کردی

بیگانه بیگانه.

اما من این بیگانگی را دوست دارم

هیچ خبر داری تو آیا؟

قلبم چنان با یاد تو

بر سینه میکوبد.

آیا صدایش را شنیدی؟

آیا لرزش اندام مرا با کوبش قلبم ندیدی؟

آری عزیز دل

آری

دلم تنگت میشود هردم

نمیدانم خبر داری؟

که هردم در بیکرانها در باغ .در بوستانها

در زمینها

آسمانها

در جستجویت هستم

به یادت هستم

دیوانه ات هستم

فریا د قلبم

چنان کر کرده گوش فلک را

که خودم هم به هراسم

که مبادا صدای نعره های

آتشینش

بیازارد ترا