تیر

آن تیر که آن کمان چشم تو رها کرد

دیدی که چه ها کرد

دیدی که سرا سیمه دل از سینه جدا کرد

دیدی چه ها کرد

با خود دوهزار غصه و درد تازه آورد

دیدی که فقط آمد و یک درد دوا کرد

دیگه با غم خونه زادم

اسم من رفته زیادم

من یه جنگلم پر آتیش

که اسیر دست بادم

دنبال عشقم میگردم

با نگاه سرد و خستم

می پیچه حرفام تو گوشم

مثله ناقوس شکستم

تو پرستوی امیدی

مگه از من تو چه دیدی

غربت منو که دیدی

از کنارم پر کشیدی

بی تو رفتم اما خاموش

بی تو اشکم اما پر جوش

نکنه با این همه عشق

شدم از یادت فراموش