گفتی بمان سروده

گفتی بمان ، می خواستم اما نمی شد

گفتی بخوان بغض گلویم وا نمی شد

گفتم که می ترسم من از سحر نگاهت

گفتی نترس ای خوب من ، اما نمی شد

می خواستم ناگفته هایم را بگویم

یا بغض می آمد سراغم یا نمی شد

گفتی که تا فردا خداحافظ ولی آه

آن شب نمی دانم چرا فردا نمی شد

با صدای زیبای عبدالرسول کار گشا بشنویید

 

 

  

به تو گفتم که سلام و تو گفتی که علیک....
گفتمت وصل تو را می خواهم؛
سر به زیر افکندی..تو چه گفتی؟........ لبیک؟
دعوتت کردم و گفتم که تو را می خواهم یار شبهای دراز.. صاحب چشمه ی راز
گفتمت باز که این راه تو دور از من نیست..
جز تو همراه دل خسته ی من آخر کیست؟

من و دل راهی راهی بودیم که نمیدانمش از دست بشد... یا که دل گم شد و مرد؟
یا که من را شب برد......!!!
راه من بود ولی.. من و دل گمشده ی گشت شدیم
                                               هر دو سرگشته ی آن دشت شدیم
دشت پر گرگ و هزاران خطرش
                                          نه من از دل نه دل از من خبرش

                               

دیدمت آنسوتر
                 که تو هم راهی راهی هستی ؛ هم جهت با راهم
گفتم آهسته: بیا باش در این شب؛ ماهــــم.... که تو را می خواهم

دل من پیدا شد
             دل من پیدا شد.... مست مست از نفس و نغمه ی تو

 آری آن آوایی که جلوتر آنرا خوشتر از ساز سه تارش خواندم

نغمه ی سازم را با صدای آواز و سرودی که خودم خواهم ساخت
                                                                               بهر تو خواهم خواند...

***

نرم نرمک به دلم راه شدی؛ شاه شدی
                                             نغمه ی سازم را پیشکش می کنمت در همه حال

می سرایم که برای دل تو آینه ناب تر است
خوبتر باز به قول سهراب...
                                " آن نگاهیست که از حادثه ی عشق تر است"

                              

نرم نرمک تو بیا دست من مزرعه ی خواهش توست
                                              نرم نرمک تو بیا که نگاهم مست آرامش توست

دکلمه شعر را   بشنوید   و یا    ذخیره کنید

کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاروان براه افتاد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

مــــــــــــــــــــــیزند جــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرس فریاد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

لـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــحظه سفر آمد

عـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمر قصه سر امد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

لـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــحظه سفر آمد

عـــــــــــــــــــــــــــــــــمر ما بسر آمد

وه چه بی خـــــــــــــــــــــــــبر امد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

وقت رفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتن ما شد

مشت زندگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی واشد

بر دوراهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی تقدیر

جاده قســـــــــــــــــــــــــــــــمت ما شد

زندگــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی همه راهه

خوب و بــــــــــــــــــــــــــــد گذر گاهه

قصه ایســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت تکراری

عمر قــــــــــــــــــــــــــــــــصه کوتاهه

بی گـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلایه بی شکایت

در هوای بـــــــــــــــــــــــــــــی نهایت

میـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشود از من روایت

من که رفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتم بی شکایت

در هوای بـــــــــــــــــــــــــــــــــــی نهایت

کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاروان براه افتاد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

میزند جــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرس فریاد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

لحـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــظه سفر آمد

عمر قــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــصه سر امد

یاران یاوران خدا حافظ

خدا حافظ

کجا یی ای شعر بلند تنهائیم

کجایی ای  سوز وتب پنهانیم

کجایی ای شور به شیدائیم

کجایی ای نور به تنهائیم

تا به تو گویم غم پنهانیم

تا که بگویم همه رسوائیم

تا که  بخوانی  شعر شیدائیم

تا تو بدانی به چه زندانیم

تا که بدانی چه زندانی . تنهائیم

گر تو  بخوانی و بدانی

اینهمه تنهایی و شیدایی و رسوائیم

گر تو ببینی و بپرسی ز چه زندانیم

میسرایند یک بیک اعضا برایت

دیده ودل اشک و خون ریزان برایت

جان و تن همه فدایت

تا که بدانی و بخوانی و ببینی چه واله و شیدائیم

از دل برود هر آنکه از دیده رود ؟؟؟؟؟؟

زدلت رفته ام و هیچ خبر نیست مرا ؟

من دگر مرده ام و هیچ اثر نیست مرا؟

غم نخوری ؟ آه دگر نمیکشی؟

ناله فریاد و فغان. دگر نیست تورا؟

فراموشت شدم ؟

بردی از یادم ؟

دگر آسوده شدی؟

آه ..........

آه ..... اما ....اما ..

من همانم  ... من همانم

من همانم کز دوریت

ریزم پیاپی اشک ماتم

چون سیل می آید زدیده

اشک و خون هر دم بدامن

 میسرایم روز و شب

شعر و ترانه

تا که دل گردد

آرام با این بهانه

نازنینا  ..

نازنینا ریشه ای در من تو داری

تا عمق جان در این فسانه

دارم بدل هوای صحبت یاران رفته را

یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

همدمم شبها سیاهی و غم و اندوه و درد

یار ی کن ای دوست ای بهترین

که از غمها برهانیم

از غمها برهانیم

همه شب با  خیال تو هم خونه میشه دلنبودی ببینی چه ویرونه میشه دلنبودی ندیدی پریشونیامو موفقط بادو بارون شنیدن صدامو

سلام ای یاورویارم سلام ای باغ گلهای بهاری باطراوت

سلام ای یاورویارم سلام ای باغ گلهای بهاری باطراوت

سلام ای بهترین یاورسلام ای بهترازمادر

سلام ای زیبا سلام ای زیباترین درفکرواندیشه

تودرهرجاتودرهرحال تودربالاتودرپایین مرادربسترنرمی زمهرت جای دادی

ومن بسیاربازیگوش وشیطان ومن همچون طفلی ناخلف نادان

 نمیدانم که باخودچه هامن میکنم هردم

ولی توبه مهرت بیکران

به رحمت همچوجان

 به شیرینی چنان شهدوعسل بزرگی وکمالت نیست درکل کاینات مانند

توزیبایی توزیبایی تویی زیباترین خالق

تویی والاتویی شایسته ولایق

ومن کمترزکاهی یاخسی ناچیزوبی ارزش

که بابادی نسیمی میکندپرواز

سرگردان وآواره گهی بالاگهی پایین

گهی آتش شودقسمت گهی دود وسیاهی گهی سرماولرزشها

ومن نالان ودلخسته که درخود میکنم کاووش 

چرامن اینچنین بی ارزش وخوارم

که ناگه ازدرون من نهیبی دلنوازوروحبخش واهورایی

که ای بنده ای خوب خدایی

اجابت کن تورامن دوست میدارم

ومن آندم به خودآیم که کارازکاربگذشته

نصیبم کوله بارحسرت ودردی فزاینده

 وشرمی بس بزرگ ازروی دلدارم

ولیکن کاینات رابجویم مثال تونبینم 

دوستی اشک ودستمال تغیرات سروده

خوش خیال 
 

:دستمال کاغذی به اشک گفت

قطره قطره‌ات طلاست

یک کم از طلای خود حراج می‌کنی؟

عاشقم  با من دوست میشوی؟ 

 همصحبتم میشوی؟

دلم تنگ است

بغض مرا تو وامیکنی؟

:اشک گفت دوست !!!!

                                            دوستی اشک و دستمالِ کاغذی

تو چقدر ساده‌ای

ای خوش خیال کاغذی 

                                                      در دوستی ما

تو مچاله می‌شوی

چرک می‌شوی و تکه‌ای زباله می‌شوی

پس برو و بی‌خیال باش

عاشقی کجاست ؟

تو فقط

!دستمال باش

دستمال کاغذی، دلش شکست

گوشه‌ای کنار جعبه‌اش نشست

گریه کرد و گریه کرد و گریه کرد

 خونِ درد

در تن سفید و نازکش دوید

آخرش، دستمال کاغذی مچاله شد

مثل تکه‌ای زباله شد

او ولی شبیه دیگران نشد

چرک و زشت مثل این و آن نشد

رفت اگرچه توی سطل آشغال

پاک بود و عاشق و زلال

او

با تمام دستمال‌های کاغذی

فرق داشت

چون که در میان قلب خود

.دانه‌های اشک کاشت

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا ع

 

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی 

الثری الامامِ التّقی النّقی  و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ 

الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ. السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا 

 زائر مدال افتخار وتاج پادشاهی بسر زند 

 وقتی به پابوسی بارگاه شما مشرف شود  

همه اینجا طوق نوکری بگردن دارند 

 ولی زبخشش وکرمت تاج شهی بسر دارند  

. چو طلبی زائری (چومن)زجنس خاکستر 

 شود طلای ناب پر ارزش وبها. 

 تقدیم به مولایم آقا امام رضا ع التماس دعا 

 آیت الله اراکی فرمود: شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟ با لبخند گفت خیر سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟ گفت نه با تعجب پرسیدم پس راز این مقام چیست؟ جواب داد هدیه مولایم حسین است! گفتم چطور؟ با اشک گفت آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم ، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین آمد و گفت به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم -------------

سروده تو نیامدی

درسکوتی وهم انگیز

در میان شعله های دوری ودرد

تورا خواندم

تورا هزاران بار آواز دادم

خواندمت از ته دل

اما جوابی نشنیدم

هیچ نگفتی

من بوی تورا حس میکردم

وتو نیامدی ..........

هجر سروده

 

چشم من زهجررویت اشک و خون به عرش بارد

دل من زهجررویت ناله بیشمار دارد

چکنم تراببینم زکه من نشان بگیرم

اشک من به دیده خون شد

ناله ام زحدبرون شد

وردمن چوآب جاری همه باتوگفتگوشد

دگرم نه خواب مانده نه توان به جان بمانده

توکجایی ای پریوش مهلتی دگر نمانده

تومخواه که دشمنانم غم من خورندبظاهر

لیک دردل بخندند به من واله مضطر

توببین که چاه چشمم زغمت چه خشک گشته

تواگرنیایی ای جان تواگررخ ننمایی

به کجاروم دگرمن؟وکدام گل ببویم که زتونشان بگیرم؟

لحظه ای یاکه دمی کم نظری کن این گدارا

بخدابهارگرددهمه سردی وزمستان

چشمه هاروان بگردندغنچه هابه گل درآیند باهمه عطش و گرما

گل من دگرکرم کن ظلمتم دگرسحرکن

دل من زغصه پوسیددیده ام به ره سیه شد

توکجاوکی بیایی تا به هرقدوم پایت سروجان کنم فدایت

 

سروده پرواز

 

رخت را از چه پوشاندی نگارا 

نگاهت راچرابگرفتی ازما 

 مهیاکرده ای بالت به پرواز 

 سفرخواهی نمودای یارزیبا؟ 

 چراراهی شدی ای یاررعنا 

 مگرازماچه دیدی ای فریبا  

که رخ پنهان نمودی ازنظرها 

 دلم ازداغ رویت درفغان است 

 به روزوشب میان خون روان است 

 زهجرروی توجان میدهدجان  

سرشت زندگی بیتوخزان است 

 خزان زندگی مرگ جاودانست  

دل من زدوری توغم بی حساب دارد سروده

 

دل من زدوری توغم بی حساب دارد

به کجاوکی بیابدچوتویی که نازدارد

درپی ات باهمه جان همه صبح وشام گریان

به که گویم که دل من غم بی حساب دارد

تواگردمی به من هم نظری کنی زاحسان

دل وجان خودکنم من بفدای تارمویت

 

ای بشرای خاکی افلاکی سروده

 

ای بشرای خاکی افلاکی

ای اشرف مخلوقات ای سرو قدورعنا

ای ماه منیرما

 ای فخرهمه افلاک

 ای حور وش ووالا

ای ساخته خاکی

 ای مهرتوافلاکی

 ای عاقل وای دانا

 ای گنج نهان دردل

ای نطفه تو روحانی

ای قدسی و سماواتی

راهت به کجاکج شد ؟

چشمت به که افتاده ؟

ره توشه کجاافتاد؟

مهرت به که افتاده؟

سوی که نظرکردی کزراه خطا  رفتی ؟

عشقت به که افتاده برخودتوجفاکردی؟

روحت به عذاب است وخودتونمیدانی

 ازدامن من پرزدآن روح لطیف تو من رانگران کرده

توبنده خوب من تواشرف مخلوقم

بس کن تودگرجانا بازآبه این دامن

من درتوجواهرهابنهادم وگوهرها

تو گوهری و نوری تو شعشعه نوری

در خود بنگر لختی فکرت که سماواتی است

روحت که پر از اوج است

جانت که بدست من دیگر تو چه میگویی

دنبال چه میگردی

بازا .بازا که در این خانه

باز است بر رویت

نادان مشو وغره

حیران مکنی خود را

در روز جزا آخر

هیچت نبود سودی این بی سرو بی پایی