بس است

گاهی همین که دل به کسی بسته‌ای، بس است

بغضت ترک‌ترک شد و نشکسته‌ای، بس است

گاهی فقط همین که به امّیدِ دیگری

از خود غریبه‌تر شدی و خسته‌ای، بس است

اهل زمین همیشه زمینگیر می‌شوند 

یک بال اگر از این قفست رَسته‌ای، بس است

در مرزِ عشق و وصل، تو ابن‌السّلام باش 

با این‌همه تضاد، چو پیوسته‌ای، بس است!

این دور، دورِ حدّاقل‌های عاشقی است

در حدّ یک نگاه که وابسته‌ای، بس است...