به تو می اندیشم

 

 

به تو می اندیشم

همه می پرسند ، چیست در زمزمه مبهم آب؟ چیست در همهمه

دلکش برگ؟چیست در بازی آن ابر سفید ؛روی این آبی آرام بلند

، که ترا می برد اینگونه به ژرفای خیال ؟

نه به ابر ، نه به آب، نه به این آبی آرام بلند ، نه به این آتش

سوزنده که لغزیده به جام،نه به این خلوت خاموش کبوترها،من

به این جمله نمی اندیشم ، " به تو می اندیشم

"

ای سراپا همه خوبی ، تک وتنها به تو می اندیشم ، همه وقت ،

همه جا،من به هر حال که باشم به تو می اندیشم ؛ تو بدان اینرا ،

تنها تو بدان ، تو بیا اینجا تنها تو بیا، تو بمان با من تنها تو بمان ،

جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب؛من فدای تو،به جای همه

گلها تو بخند ،اینک این من ؛که به پای تودر افتادم باز

،ریسمانی کن از آن موی دراز ، تو بگیر ، تو ببند ، تو بخواه،

پاسخ چلچله ها را تو بگو،قصه ابر هوا را تو بخوان،تو بمان با

من تنها تو بمان

.

در دل ساغر هستی تو بجوش ، من همین یک نفس از جرعه

جامم باقیست آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش 

 

 

رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل 

گذری کن ...سروده تقدیم به......

 

 گذری کن که دل من به تمنای نگاهت.
شب هجری به سحرکردوندیدآن رخ ماهت. 

نه سحردیدونه رویت نه سرنافه مویت.
دل دیوانه کویت نشنیدازره وسویت. 

شب هجران توای دل نه به سرآمد وکم شد.
چوگذشت ازسرت عمری همه ات ناله وغم شد. 

نه مه آمد نه سبیده نه صباعطرتوچیده.
شب هجران توماندوروزماندن نرسیده