زیبا ترین وبسایت عشقی . با کاروان شعر و تصاویر..
شعرهای ناب و تصاویر زیبای هوشمندزیبا ترین وبسایت عشقی . با کاروان شعر و تصاویر..
شعرهای ناب و تصاویر زیبای هوشمنددرد دل با ......کسی که آبمان توی یک جو نمیرود
مـــــــــن زخمــــــــهای بــ
ـ
من زخمهای بی نظیری به تـــــن دارم
.......................
چقدر خوبه ..
کسی هست ..
که وقتی بهش فکر می کنی !
اونقدر گرم میشی..
که یادت میره ..
اتـــــاقت چقدر سرده ..!!!!!!!!!
...........................
کمی عوض شدم؛
دیریست از خداحافظی ها غمگین نمیشوم؛
به کسی تکیه نمیکنم .؛
از کسی انتظار محبت ندارم؛
خودم بوسه میزنم بر دستانم ؛
سر به زانو هایم میگذارم و سنگ صبور خودم میشوم...
چقدر بزرگ شدم یک شبه !!!
...............................
در خلوت من نگاه سبزت جاری ست
این قسمت بی تو بودنم اجباری ست
افسوس نمی شود کنارت باشم
بی تو هر ثانیه و لحظه ی من تکراریست
......................................................... بیمار خنده های توام بیشتر بخند.
خدا ما رو برای هم نمی‌خواست
خدا ما رو برای هم نمی‌خواست
فقط
می‌خواست همو فهمیده باشیم
بدونیم نیمۀ ما مال ما نیست
فقط خواست نیمه مونو دیده باشیم
تموم لحظه های این تب تلخ
خدا
از حسرت ما با خبر بود
خودش ما رو برای هم نمی‌خواست
خودت دیدی دعامون بی‌اثر بود
چه سخته مال هم باشیم و بی‌هم
می‌بینم
میری و می‌بینی میرم
تو وقتی هستی اما دوری از من
نه میشه زنده باشم نه بمیرم
نمیگم دلخور از تقدیرم اما
تو
میدونی چقدر دلگیره این عشق
فقط چون دیر باید می‌رسیدیم
داره رو دست ما می‌میره این عشق
میدانی نمیدانی سروده
کسی میداند این افسرده در این خانه ویران دنیا
چه نالان است ؟؟؟
چه میگوید ؟؟
چه میخواهد؟؟؟
کسی میداند این اوج پریشانی.
این شور شیدایی.
این ساز غم انگیز ... اما...
دلنواز و روح پرور چیست؟؟
کسی میداند این رمز و رموز عشق زیبا چیست؟؟؟
که ما را مبتلا کرده ...
که آبم میکند این احتیاج با تو بودن را؟؟؟
تو میدانی ...
که میخوانی خط به خط این گفته های خالص و ناب دلم را .
نمیدانی ؟؟؟؟؟؟؟
تو میدانی؟؟؟؟؟؟
نمیدانی .که عشقت برده از من توان وتاب و آرام و قرار ...... دل
نمیدانی .چه دردی دارد این زهر جدایی.
نمیدانی که بی تو مانده ام تنهای تنها
در وادی درد و پریشانی
نمیدانی که با هر خاطره از یاد تو
که هر لحظه عجین است با هستی من .
تمام قلب و روح من چه فریادی است..
نمیدانی که لحظه لحظه های عمر این عاشق
چه طوفانیست..
پریشانیست...
زندانیست...
نمیدانی که وقتی نام زیبایت براین لبهای عطشان میشود جاری
چه غوغائیست
نمیدانی که وقتی ظاهر زیبا
و
آرام تو را با خود به عمق اشتیاق جان مجسم میکنم .
سراسر جان شود آتش
شرر تا آسمان دارد.
و
محتاج قطره بارانیست..
نمیدانی نبود تو کنار من
بلایی خانمانسوز است
ولای .
درد .درد.درد. پنهانیست.
نمیدانی .... نمیدانی .... نمیدانی ..
چه نجواییست .چه غوغاییست . چه طوفانیست .
چه فریادیست . .....این حالتهای زیبای پریشانی.
اما ...
تو میدانی ....
تو میدانی .. چرا ؟
چون عاشقت با تو آشنائیهای خوش دارد.
تو میدانی ..
وشاید خوبتر از من .
که سرتا پا پر از آتش شوم سوزم از این درد نهانی
تو میدانی که وقتی
برای چشمان بی فروغ من یک لحظه دیدارت میسر میشود
چه شوق و شور وفریادیست
از شادی..
تمام لحظه ها آندم پر از عشق است و احساسی تماشایی
پر از نجوای جان سوزیست طولانی
تو میدانی
که من در این فسانه .
که ذره ذره احساس و غرور و هستی خود را
با بهانه .
کنم تقدیم تو با صد ترانه ..
که ای هستی ...
ای آخرعشق
دوستت دارم
دوستت دارم
با فریادهای عاشقانه
سروده ها
دلم گرفته آسمون از ابرهای تو هم خسته ترم
تو روزگار بی کسی خیلی وقته در بدرم
بغضی که تو سینه منه زخم یه خنجر غمه
آمد و خنجر زد و رفت هوای سینه پر غمه
کبوتر دلم پرهای پروازش شکست
شوق پرواز دیگه نیست همه جا پر از غمه
از من نپرس چه میکشم با این دل شکسته ام
از من نپرس چه میکشم با اینهمه غم که دارم
دلهره تموم شدن توی تنم نشسته
به هر طرف رو میکنم درهای شادی بسته
درهای شادی بسته.
در هوای تو .در هوای عشق به باران
من ساده چه وقتی را هدر کردم
بر روی صندلی تنهاییم
چه بی هدف آسمان را نگاه میکردم
وقتی پرنده ای در اسمان دل پر نمیزد
وقتی همه جا آبی آبی بود
حتی پروانه ای بپرواز نبود
من چه اندوهناک لحظه ها را سر کردم
نمیدانم .... نمیدانم ....
شاید شبحی بود
شاید غمی از غمهای بلند
غمی از غمگین ترین غمها
مرا به بازی گرفته بود
شاید....
درهوای باریدنهای غم در روزگاران
این هم بایست مثل همه بایست ها
مثل همه قسمت ها
قسمت بود
اما ..............
من که صادقانه.
من که عاشقانه در کوی خرابات گلستانی داشتم
و گفته بودم بی تو پا ننهم به هیچ ثانیه ای
شاید.................
شاید ...
در باورت نبودم
شاید...
شانه ات جایی برای خیس شدن از اشک نداشت
شاید..
مرهم نبودی.
شاید..
چه آسان آمدی ای دوست چه روشن آمدی
چه ساده قدم به سرزمین عشقم گذاشتی
چه بی پروا....چه رنگین کمانی داشتی
منتظرت میماندم که چه صفایی داشتی
چشم براهت میشدم چو شب
که ماه من باشی
چراغ این دل بیقرار من باشی
نیامدی تو که مهتاب این چمن باشی
دلم زنازکی خود شکست در غم عشق
شاید آنکس که به دل مهر غم میزند باشی
دلم را بتو دادم نتوانستی نگهدارش باشی
شاید تو لایق این عشق و شکسته دل نباشی
شاید نبودی ...یا نباشی
مرا ازیاد خود بستان بدین خواب فراموشی
که من خودغرق خواهم شد در این دریای مدهوشی
که خود را گم میکنم دیگر به خلوتهای خاموشی
گم میکنم...
گم میکنم ..
به خلوتهای خاموشی
لحظه ها ثانیه ها همگی نامردند
گفته بودند که به پیشم باز میگردند
برنگشتند به پیشم و پس از رفتنشان
بی جهت و بیهوده عقربه ها میگردند
تو بگوچراسبز بنامم به دروغ
لحظه هایی که سراسر زردند
سراسر دردند
لحظه ها فاصله هایی موهوم
لحظه ها فاصله هایی سردند
لحظه ها فاصله فاصله هاست
بی تو زردند همه
بی تو موهومند همه
بی تو سردند همه
بی تو دردند همه
بگذار ز پیشم بروند بگذاربروند
لحظه هایی که همه بی تو همراه دردند
بروند .... بروند
کاش بودی تا زمستان دلم
این چنین پر سوزپر سرما نبود
گفتی بمان سروده
گفتی بمان ، می خواستم اما نمی شد
گفتی بخوان بغض گلویم وا نمی شد
گفتم که می ترسم من از سحر نگاهت
گفتی نترس ای خوب من ، اما نمی شد
می خواستم ناگفته هایم را بگویم
یا بغض می آمد سراغم یا نمی شد
گفتی که تا فردا خداحافظ ولی آه
آن شب نمی دانم چرا فردا نمی شد
با صدای زیبای عبدالرسول کار گشا بشنویید
به تو گفتم که سلام و تو گفتی که علیک....
گفتمت وصل تو را می خواهم؛
سر به زیر افکندی..تو چه گفتی؟........ لبیک؟
دعوتت کردم و گفتم که تو را می خواهم یار شبهای دراز.. صاحب چشمه ی راز
گفتمت باز که این راه تو دور از من نیست..
جز تو همراه دل خسته ی من آخر کیست؟
من و دل راهی راهی بودیم که نمیدانمش از دست بشد... یا که دل گم شد و مرد؟
یا که من را شب برد......!!!
راه من بود ولی.. من و دل گمشده ی گشت شدیم
هر دو سرگشته ی آن دشت شدیم
دشت پر گرگ و هزاران خطرش
نه من از دل نه دل از من خبرش
دیدمت آنسوتر
که تو هم راهی راهی هستی ؛ هم جهت با راهم
گفتم آهسته: بیا باش در این شب؛ ماهــــم.... که تو را می خواهم
دل من پیدا شد
دل من پیدا شد.... مست مست از نفس و نغمه ی تو
آری آن آوایی که جلوتر آنرا خوشتر از ساز سه تارش خواندم
نغمه ی سازم را با صدای آواز و سرودی که خودم خواهم ساخت
بهر تو خواهم خواند...
***
نرم نرمک به دلم راه شدی؛ شاه شدی
نغمه ی سازم را پیشکش می کنمت در همه حال
می سرایم که برای دل تو آینه ناب تر است
خوبتر باز به قول سهراب...
" آن نگاهیست که از حادثه ی عشق تر است"
نرم نرمک تو بیا دست من مزرعه ی خواهش توست
نرم نرمک تو بیا که نگاهم مست آرامش توست
دکلمه شعر را بشنوید و یا ذخیره کنید
کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاروان براه افتاد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
مــــــــــــــــــــــیزند جــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرس فریاد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
لـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــحظه سفر آمد
عـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمر قصه سر امد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
لـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــحظه سفر آمد
عـــــــــــــــــــــــــــــــــمر ما بسر آمد
وه چه بی خـــــــــــــــــــــــــبر امد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
وقت رفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتن ما شد
مشت زندگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی واشد
بر دوراهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی تقدیر
جاده قســـــــــــــــــــــــــــــــمت ما شد
زندگــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی همه راهه
خوب و بــــــــــــــــــــــــــــد گذر گاهه
قصه ایســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت تکراری
عمر قــــــــــــــــــــــــــــــــصه کوتاهه
بی گـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلایه بی شکایت
در هوای بـــــــــــــــــــــــــــــی نهایت
میـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشود از من روایت
من که رفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتم بی شکایت
در هوای بـــــــــــــــــــــــــــــــــــی نهایت
کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاروان براه افتاد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
میزند جــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرس فریاد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
لحـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــظه سفر آمد
عمر قــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــصه سر امد
یاران یاوران خدا حافظ
خدا حافظ
کجا یی ای شعر بلند تنهائیم
کجایی ای سوز وتب پنهانیم
کجایی ای شور به شیدائیم
کجایی ای نور به تنهائیم
تا به تو گویم غم پنهانیم
تا که بگویم همه رسوائیم
تا که بخوانی شعر شیدائیم
تا تو بدانی به چه زندانیم
تا که بدانی چه زندانی . تنهائیم
گر تو بخوانی و بدانی
اینهمه تنهایی و شیدایی و رسوائیم
گر تو ببینی و بپرسی ز چه زندانیم
میسرایند یک بیک اعضا برایت
دیده ودل اشک و خون ریزان برایت
جان و تن همه فدایت
تا که بدانی و بخوانی و ببینی چه واله و شیدائیم
از دل برود هر آنکه از دیده رود ؟؟؟؟؟؟
زدلت رفته ام و هیچ خبر نیست مرا ؟
من دگر مرده ام و هیچ اثر نیست مرا؟
غم نخوری ؟ آه دگر نمیکشی؟
ناله فریاد و فغان. دگر نیست تورا؟
فراموشت شدم ؟
بردی از یادم ؟
دگر آسوده شدی؟
آه ..........
آه ..... اما ....اما ..
من همانم ... من همانم
من همانم کز دوریت
ریزم پیاپی اشک ماتم
چون سیل می آید زدیده
اشک و خون هر دم بدامن
میسرایم روز و شب
شعر و ترانه
تا که دل گردد
آرام با این بهانه
نازنینا ..
نازنینا ریشه ای در من تو داری
تا عمق جان در این فسانه
دارم بدل هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم
همدمم شبها سیاهی و غم و اندوه و درد
یار ی کن ای دوست ای بهترین
که از غمها برهانیم
از غمها برهانیم
همه شب با خیال تو هم خونه میشه دلنبودی ببینی چه ویرونه میشه دلنبودی ندیدی پریشونیامو موفقط بادو بارون شنیدن صدامو
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا ع
اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی
الثری الامامِ التّقی النّقی و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ
الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ. السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا
زائر مدال افتخار وتاج پادشاهی بسر زند
وقتی به پابوسی بارگاه شما مشرف شود
همه اینجا طوق نوکری بگردن دارند
ولی زبخشش وکرمت تاج شهی بسر دارند
. چو طلبی زائری (چومن)زجنس خاکستر
شود طلای ناب پر ارزش وبها.
تقدیم به مولایم آقا امام رضا ع التماس دعا
آیت الله اراکی فرمود: شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟ با لبخند گفت خیر سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟ گفت نه با تعجب پرسیدم پس راز این مقام چیست؟ جواب داد هدیه مولایم حسین است! گفتم چطور؟ با اشک گفت آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم ، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین آمد و گفت به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم -------------
مصاحبه با خدا
THE INTERVIEW WITH GOD
مصاحبه با خدا
--------------------------------------------------------------------------------
I dreamed I had an interview with God.
در رویا دیدم که با خدا حرف میزنم
So you would like to interview me? God asked.
او از من پرسید :آیا مایلی از من چیزی بپرسی؟
If you have the time? I said.
گفتم ....اگر وقت داشته باشید....
God smiled. ? My time is eternity.
لبخندی زد و گفت: زمان برای من تا بی نهایت ادامه دارد
What questions do you have in mind for me?
چه پرسشی در ذهن تو برای من هست؟
What surprises you most about humankind?
پرسیدم: چه چیزی در رفتار انسان ها هست که شما را شگفت زده می کند؟
God answered...
پاسخ داد:
That they get bored with childhood,
آدم ها از بچه بودن خسته می شوند ...
they rush to grow up, and then
عجله دارند بزرگ شوند و سپس.....
Long to be children again.
آرزو دارند دوباره به دوران کودکی باز گردند
That they lose their health to make money...
سلامتی خود را در راه کسب ثروت از دست می دهند
and then lose their money to restore their health.
و سپس ثروت خود را در راه کسب سلامتی دوباره از صرف می کنند....
That by thinking anxiously about the future,
چنان با هیجان به آینده فکر می کنند.
They forget the present,
که از حال غافل می شوند
Such that they live in neither the present nor the future.
به طوری که نه در حال زندگی می کنند نه در آینده
"That they live as if they will never die,
آن ها طوری زندگی می کنند.،انگار هیچ وقت نمی میرند
and die as though they had never lived.
و جوری می میرند ....انگار هیچ وقت زنده نبودند
we were silent for a while.
ما برای لحظاتی سکوت کردیم
And then I asked.
سپس من پرسیدم..
As a parent, what are some of life's lessons you want your children to learn
مانند یک پدر کدام درس زندگی را مایل هستی که فرزندانت بیاموزند؟
To learn they cannot make anyone love them.
پاسخ داد:یاد بگیرند که نمیتوانند دیگران را مجبور کنند که دوستشان داشته باشند
All they can do
ولی می توانند
is let themselves be loved.
طوری رفتار کنند که مورد عشق و علاقه دیگران باشند
To learn that it is not good to compare themselves to others.
یاد بگیرند که خود را با دیگران مقایسه نکنند
To learn to forgive by practicing forgiveness.
یاد بگیرند ...دیگران را ببخشند با عادت کردن به بخشندگی
To learn that it only takes a few seconds to open profound wounds in those they love,
دارید ایجاد کنید یاد بگیرند تنها چند ثانیه طول می کشد تا زخمی در قلب کسی که دوستش
and it can take many years to heal them.
ولی سال ها طول می کشد تا آن جراحت را التیام بخشید
To learn that a rich person
یاد بگیرند یک انسان ثروتمند کسی نیست که دارایی زیادی دارد
is not one who has the most,but is one who needs the least
بلکه کسی هست که کمترین نیازوخواسته را دارد
To learn that there are people who love them dearly,
یاد بگیرند کسانی هستند که آن ها را از صمیم قلب دوست دارند
but simply have not yet learned how to express or show their feelings.
ولی نمیدانند چگونه احساس خود را بروز دهند
To learn that two people can
یاد بگیرند وبدانند ..دونفر می توانند به یک چیز نگاه کنند
look at the same thing and see it differently?
ولی برداشت آن ها متفاوت باشد
To learn that it is not enough that they
یاد بگیرند کافی نیست که تنها دیگران را ببخشند
forgive one another, but they must also forgive themselves.
بلکه انسان ها باید قادر به بخشش و عفو خود نیز باشند
"Thank you for your time," I said
سپس من از خدا تشکر کردم و گفتم
"Is there anything else you would like your children to know"
آیا چیز دیگری هم وجود دارد که مایل باشی فرزندانت بدانند؟
God smiled and said, Just know that I am here... always.
خداوند لبخندی زد و پاسخ داد: فقط این که بدانند من این جا و با آن ها هستم..........برای همیشه
ماه من
تو ماه رابیشتر از همه دوست می داشتی
و حالا ماه هر شب
تو را به یاد من می آورد
می خواهم فراموشت کنم
اما افسوس..
افسوس .. که...
این ماه ..
اما این ماه
با هیچ دستمالیاز پنجره ها پاک نمی شود ...
خیال ...... سروده
وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید،
به خیال خود رهیدی
به خیال خود پریدی
به خیال خود شکستی
به خیال خود تو کشتی
هوس و شهوت مستی
اما .....
اما ..............
نرهیدی.....
نپریدی.....
نشکستی.....
تو نکشتی من بی توقع زار
اما....
تنها با گل گفتم غم خود را
تو ولی ...
تو خود شکستی..
