نگاه ساکت باران

نگاه ساکت باران به روی صورتم دردانه می لغزد

ولی یاران نمی دانند که من دریای از دردم .

به ظاهر گرچه می خندم ولی اندر سکوتی تلخ می گریم

عشق واژه ی لال است تو باید باشی

زندگی بی تو محال است تو باید باشی

اشک او جانب دل گفت که ای خوبترین

هستی ام زیر سوال است تو باید باشی

بر خاک بخواب نازنین،

تختی نیست .

آواره شدن ,حکایت سختی نیست.

از پاکی اشکهای خود فهمیدم .

لبخند همیشه راز خوشبختی نیست

لحظه ها ثانیه نامردند گفته بودند که برمیگردند
برنگشتند و پس از رفتنشان بی جهت عقربه ها میگردند
ز چه رو سبز بنامم به دروغ لحظه هایی که سراسر زردند
لحظه ها فاصله هایی موهوم لحظه ها فاصله هایی سردند
بگذارید ز پیشم بروند لحظه هایی که همه بی دردند

 

                   ن ظ ر  یادت نره عزیز...