گفتی بمان سروده

گفتی بمان ، می خواستم اما نمی شد

گفتی بخوان بغض گلویم وا نمی شد

گفتم که می ترسم من از سحر نگاهت

گفتی نترس ای خوب من ، اما نمی شد

می خواستم ناگفته هایم را بگویم

یا بغض می آمد سراغم یا نمی شد

گفتی که تا فردا خداحافظ ولی آه

آن شب نمی دانم چرا فردا نمی شد

با صدای زیبای عبدالرسول کار گشا بشنویید

 

 

  

به تو گفتم که سلام و تو گفتی که علیک....
گفتمت وصل تو را می خواهم؛
سر به زیر افکندی..تو چه گفتی؟........ لبیک؟
دعوتت کردم و گفتم که تو را می خواهم یار شبهای دراز.. صاحب چشمه ی راز
گفتمت باز که این راه تو دور از من نیست..
جز تو همراه دل خسته ی من آخر کیست؟

من و دل راهی راهی بودیم که نمیدانمش از دست بشد... یا که دل گم شد و مرد؟
یا که من را شب برد......!!!
راه من بود ولی.. من و دل گمشده ی گشت شدیم
                                               هر دو سرگشته ی آن دشت شدیم
دشت پر گرگ و هزاران خطرش
                                          نه من از دل نه دل از من خبرش

                               

دیدمت آنسوتر
                 که تو هم راهی راهی هستی ؛ هم جهت با راهم
گفتم آهسته: بیا باش در این شب؛ ماهــــم.... که تو را می خواهم

دل من پیدا شد
             دل من پیدا شد.... مست مست از نفس و نغمه ی تو

 آری آن آوایی که جلوتر آنرا خوشتر از ساز سه تارش خواندم

نغمه ی سازم را با صدای آواز و سرودی که خودم خواهم ساخت
                                                                               بهر تو خواهم خواند...

***

نرم نرمک به دلم راه شدی؛ شاه شدی
                                             نغمه ی سازم را پیشکش می کنمت در همه حال

می سرایم که برای دل تو آینه ناب تر است
خوبتر باز به قول سهراب...
                                " آن نگاهیست که از حادثه ی عشق تر است"

                              

نرم نرمک تو بیا دست من مزرعه ی خواهش توست
                                              نرم نرمک تو بیا که نگاهم مست آرامش توست

دکلمه شعر را   بشنوید   و یا    ذخیره کنید